سه پیشنهاد وزارت نیرو به فولادسازان در مورد قطعی برق

وی ادامه داد: تولیدکنندگان هر کدام از این گزینه ها را انتخاب کنند در واقع قبول کرده اند که باید یک ماه خط تولید خود را بخوابانند.

شهرستانی رقم تولید فولاد در سال گذشته را ۳۰ میلیون تن دانست و افزود: پیش بینی تولید فولاد در سال جاری حدود ۳۴ میلیون تن است و از آنجایی که در ۳ ماه تابستان حدود ۳ میلیون تن تولید را به دلیل کاهش سهمیه برق از دست خواهیم داد به نظر می رسد رسیدن به چشم انداز تولید در سال جاری دشوار شود.

این کارشناس صنعت فولاد با تایید بر اینکه امکان کنترل و حل این مشکل وجود دارد، افزود: متاسفانه اقدامی برای حل این بحران انجام نشد، این در حالیست که صنعت گران راه حل کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت برای برون رفت از این مشکل را پیشنهاد و ارائه دادند. پیشنهاد کوتاه مدت ما این بود که صنعتگران به شهروندانی که میزان مصرف برق خود را کاهش داده اند یارانه پرداخت کنند به عبارت دیگر صنایع برق را از مشتریان کم مصرف خریداری کنند تا روند تولید ادامه و متوقف نشود. در این صورت می توان ۳ میلیون تومان یارانه به شهروندی که مصرف برق را کم کردند پرداخت کنند.

عضو پیشین هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد تاکید کرد: صنعتگران مایل ستند در نیروگاه هایی که زیر بهره وری فعالیت و نیاز به بازسازی دارند هزینه کنند و یا نیروگاه هایی که سیکل ترکیبی نیست سیکل را انجام دهند و دولت باید به صنعت کمک کند که این اتفاق رخ بدهد و در ازای آن با افزایش راندمان تولید برق آن را به صنعتگران بدهند. تجربه نشان داده است که شرکت فولادی نیروگاهی را راه اندازی کرد اما زمان استفاده از برق به آن مجوز ندادند و برق تولیدی را به شبکه وصل کردند از این رو تمایل برای ورود به قسمت از سوی صنعت گران کم شده است.

وی در پاسخ به این پرسش که پیش بینی شما از آینده تولید در ایران چیست وقتی تولیدکنندگان در تابستان برق ندارد و زمستان گاز؟ افزود: تولیدکنندگان یک ماه زمستان و یک ماه تابستان را از دست می دهند و اینگونه ۲۰ درصد حجم تولید را از دست می دهیم. از آنجایی که ایران مازاد نیاز داخل فولاد تولید می کند در قیمت مصرف چندان تاثیر نمی گذارد ولی هزینه تولید را افزایش می دهد در این شرایط یا شرکتی در زیان می رود و یا سودش کم می شود.

شهرستانی با بیان اینکه صادرات فولاد از ایران به عربستان در حد حرف باقی مانده است، گفت: عربستان تلاش دارد از فروش نفت خام فاصله بگیرد و به یک کشور صنعتی تبدیل شود از این رو تمایل دارد با کشورهای مانند ایران که در برخی از صنایع موفق هستند وارد رابطه شود تا قیمت تمام شده تولید را پایین بیاورد و هم سریع تر به فولاد برسد. ما باید از این فرصت فراتر از حرف زدن استفاده کنیم؛ مجموعه دولت باید به الگویی در ارتباط برسند که در چارچوب آن برای دو کشور برد – برد تمام شود و باید بدانیم که حیف است که این فرصت از دست برود.

.

.

.