نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
گوگل روز دوشنبه از دستیار هوش مصنوعی «جمینای» مخصوص تلویزیون رونمایی کرد که به کاربران امکان می‌دهد تا با این هوش مصنوعی گفت‌وگوهای روان و طبیعی داشته باشند.
تلاش دانشمندان «اوپن ای‌آی»(OpenAI) برای آموزش هوش مصنوعی جهت فریب ندادن کاربران منجر به پنهان کردن ردپایش حین فریبکاری شده است.
در حالی‌که هوش مصنوعی مولد به‌عنوان موتور تازه‌ای برای رشد اقتصادی و جهش بهره‌وری در قرن جدید معرفی می‌شود، واقعیت نگران‌کننده‌ای در حال شکل‌گیری است: زنان بسیار کمتر از مردان به سراغ این فناوری می‌روند.
یکی از ارکان مهم پیشرفت در حوزه هوش مصنوعی زیرساختهای این حوزه است که اساسا کشور در واردات این حوزه دچار چالش است.
بازار کار آمریکا با رکود در استخدام، بیکاری فزاینده و گسترش استفاده از هوش مصنوعی در فرآیندهای منابع انسانی، جویندگان کار را در چرخه‌ای فرساینده گرفتار کرده است.
با افزایش بی‌سابقه سرمایه‌گذاری در هوش مصنوعی و رشد نجومی بازار سهام، پرسش‌هایی جدی درباره احتمال شکل‌گیری یک حباب تکنولوژیک و پیامدهای بالقوه ترکیدن آن مطرح شده است.
«هوش مصنوعیِ عادی»؛ مقاله‌ای از آرویند نارایانَن و سایش کاپور (پرینستون) استدلال می‌کند که اگر به هوش مصنوعی مانند یک «فناوری عادی» بنگریم—نه به‌عنوان ابرهوشی با عاملیت مستقل—پذیرش و اثرات اقتصادی آن تدریجی خواهد بود. ریسک‌ها بیشتر در کاربردهای دنیای واقعی رخ می‌دهند و سیاست‌گذاری باید بر تاب‌آوری و تنظیم‌گری عمل‌گرایانه متمرکز شود.
هوش مصنوعی می‌تواند هم به ابزاری برای اقتدارگرایی تبدیل شود و هم بستری برای تقویت دموکراسی باشد؛ انتخاب میان این دو آینده، وابسته به معماری نهادی، مدل‌های توسعه و اراده سیاسی دولت‌ها است.
بر خلاف دیدگاه‌هایی که بحران اشتغال را ناشی از تضعیف انگیزه‌های کاری و سیاست‌های رفاهی می‌دانند، شواهد تازه نشان می‌دهد ریشه اصلی این چالش در رشد پرشتاب هوش مصنوعی و خودکارسازی نهفته است.